Pięć

Pięć lat temu przyszedł na świat Kalutek. Choć bardzo bym chciała, to niewiele pamiętam z naszych pierwszych wspólnych dni. Wszelkie ważne chwile zostały zatarte przez inne wspomnienia ... Bo inaczej wita się na świecie pierwsze dziecko i inaczej drugie ... Trudno ubrać to w słowa ... Ciężko opisać jak zmienia się wtedy nasz świat, jak zmienia się w naszej głowie obraz starszego dziecka ... Dziecka, które zostawia się w domu i do którego wraca się po kilku dniach patrząc na nie już innymi oczami ...

Bardzo boleśnie zniosłam uzmysłowienie sobie, że od teraz pierworodna jest Starszą ... Trudno odnaleźć się w tej nowej sytuacji. Pamiętam jak pierwszej nocy po powrocie z Młodszą ze szpitala, płakałam nad śpiącą Starszą. Patrzyłam na jej rączki i stópki, które jakoś dziwnie urosły przez te kilka dni naszej rozłąki ... Urosły już dawno temu, tylko ja cały czas widziałam w nich moją małą J. Tamtej nocy wydała mi się taka duża przy słodko śpiącym za ścianą noworodku. To było piorunujące doświadczenie. Porażająco przygnębiające. Poczułam się wtedy, jakby gdzieś uciekł mi moment, w którym ona urosła - jakbym wróciła po kilku latach nieobecności, jakbym coś straciła ... I straciłam. Moją maleńką J.

Teraz myślę, że wtedy po prostu bałam się o Starszą, o to jak sobie poradzi z naszą nową rzeczywistością. Bałam się także o to jak ja sobie poradzę ... Czy będę umiała dzielić sprawiedliwie mą matczyną miłość ... I pamiętam, że czułam się winna. Tak. Winna, że od tej pory Starsza będzie mnie miała mniej tylko dla siebie ... Bo przecież to naturalne i nieuniknione. Wiem, że to głupie. Ale tak było. I tak jest do tej pory ... Ciągły strach i czuwanie, by okazywać miłość po równo ... Ciągłe pilnowanie by dzielić się sobą z nimi w podobnych proporcjach ;) I dwa zupełnie inne modele wychowywania, dwa zupełnie inne podejścia. Myślę, że ten pierwszy schemat już nigdy nie jest do powtórzenia. Bo raz, że doświadczenie ... , a dwa że później swój czas trzeba dzielić na pół ... Nie jest to łatwe. Wyrzuty sumienia pojawiają się co i rusz ...

Nie wiem kiedy minęło te 5 lat! Mam wrażenie, że Młodsza wychowywała się tak samoczynnie, bez mojego udziału, na pewno bez zbędnego strachu i bez rodzicielskiej nadgorliwości (tak jak to było w przypadku Starszej), bez rozczulania się. Wprawieni w boju przy pierwszym dziecku, odpuściliśmy przy drugim ... i poszło sprawniej ;).

Młodsza. Moja słodka Przylepka. Mój Ocean Wrażliwości ^^ Choć wszyscy dookoła zgodnie twierdzą, że jest rozpieszczona, to guzik-prawda! Ona już taka jest. Nadwrażliwa, z muchami w nosie, przyklejona do maminej spódnicy i zapatrzona w starszą siostrę. Dwie zupełnie różne osobowości ... Każda równie mocno kochana ^^

Samych pięknych marzeń do spełnienia Kochanie :*