Wakacyjne kadry

Po naszym krótkim spontanicznym wyjeździe pozostały jedynie miłe wspomnienia, kilka nowych piegów i skóra schodząca z różnych części ciała ;)
Było krótko, ale intensywnie.
Leniwie ...
Z uśmiechem na twarzy.
Z zapachem i smakiem wakacyjnej przygody.
Z parzącym piaskiem pod stopami, z chłodem jeziora na wyciągnięcie ręki.
Z promieniami słońca skaczącymi po przymkniętych powiekach, z lekkim wiatrem muskającym opalone policzki, z chłodną falą obmywającą rozgrzane piaskiem stopy.
Z materacem kołyszącym na spółkę z jeziorem wytęsknione ciała.
Z zamkiem z piasku.
Z wędrówkami po molo.
Z najlepszymi na świecie, topniejącymi w oczach i zdobiącymi dłonie lepkimi strużkami lodami.
Z niebiańskim smakiem gofrów. Takich gofrów nie ma nigdzie indziej (!).
Z tętniącym życiem o każdej porze dnia i nocy deptakiem.
Z muzyką na żywo prosto z plażowej sceny.
Z niezapomnianymi koncertami.
Z licznymi atrakcjami. Z ważniejszych brawurowe przedstawienie "Calineczka" dobrze już nam znanego wędrującego po całym kraju krakowskiego studia Art - Re . Niektóre skecze z niego na stałe wrosły w naszą codzienność. Najbardziej rozbrajająca Młodsza bezbłędnie odtwarzająca myszkę z rozbieganymi oczkami i rączkami zajętymi ręczną robótką. Pękamy ze śmiechu.
Całe dnie dla siebie i dla własnych planów. Niczyich innych.

Ktoś z duszą na ramieniu wsiadał na wodny rowerek, a gdy już się w nim znalazł, nie mógł się tą okolicznością nacieszyć. Wiatr we włosach, przejmujące uczucie przestrzeni, ogromu i siły wody ... Iskierki radości w oczach, niezamykająca się buzia. Okolicznościowa Trajkotka nasza :)
Ten sam Ktosiek uwielbił sobie lodowe shaki i spróbował chyba każdego kolorowego smaku, czyniąc wycieczki  po nie stałym elementem życia plażowego. Wyżeranie łyżeczką lodu z kubka zajęciem ulubionym ^^
Ktoś zaplótł sobie afrykańskie warkoczyki, o których bardzo marzył, a potem dumnie się nimi obnosił, oglądał, dotykał, grzywą zarzucał na boki ... ;)
Ktoś inny najchętniej nie schodziłby wcale z wodnego rowerka, wędrowałby nocami, okupywał chłodne już wtedy ławeczki na molo, puste huśtawki i bawił się wraz z tańczącym tłumem w rytm głośnej radosnej muzyki. I patrzył w nieskończoność na mistrza kostki Rubika - ulubioną deptakową ozdobę. Raz zamieszałyśmy mu kostką tak, że aż uśmiechnął się do nas z uznaniem :)
Ktoś inny serwował jak zawsze pyszne śniadanka, grillował aromatycznie i przejął całe dowodzenie pozwalając innym odreagować ...
By ktoś inny mógł pomalować paznokcie i poczytać starą poczciwą Grocholę. Tylko piasek wciskający się między ukochane stronice rozpraszał go na potęgę. Aż znużyło go strzepywanie natrętnych i wszędobylskich ziarenek i zrezygnował z męczącej lektury na rzecz budowania niezwykle okazałego zamku z piasku, z licznymi fosami i wieżyczkami, ozdobionymi kamykami wyłowionymi z jeziora. A stamtąd już krótka droga do robienia kotletów z błota ;D

Choć pozostało uczucie niedosytu i niedokończonej przygody, to zatęskniło się jednemu i drugiemu do domu, do naszych zwierzaków, do Mańka ...
I wróciło z radością. Mimo wszystko.

Nie zamierzamy zakończyć naszych wojaży na tym jednym wyjeździe ... :)))

Lato, lato, lato czeka

Razem z latem czeka rzeka

Rzazem z rzeką czeka las

A tam ciągle nie ma nas

:)))