Jesień

W dwóch słowach - Jest Dobrze.
W trzech - nie jest źle/mogłoby być lepiej ;)
Szerzej? Gonię czas. Wykradam dla Nas jego marne ochłapy. Wyrywam siłą z każdego dnia. Wyciskam ile tylko można ... Na ile starczy sił ... A tymczasem dni nic sobie z tego nie robiąc pędzą jak szalone. Dni jak godziny ... Godziny jak minuty ... Minuty jak sekundy ... Jeden tydzień goni drugi. Egzystujemy od niedzieli do niedzieli - bo tylko wtedy jest tak jak kiedyś ... , na pełnych obrotach wokół odpowiedniej osi ... To właśnie wtedy jest nasz czas, nad którym w tym jednym, jedynym dniu mamy kontrolę, gdy wszystko zależy tylko od nas i możemy go spędzić jak tylko nam się wymarzy ^^ A marzy nam się dużo fajnych rzeczy ... -  chyba tych niedziel nam zabraknie ;)

Ani się obejrzeliśmy i już po lecie. Chłodne o poranku podłogi pozwalają łatwo, szybko i skutecznie wyrwać się ze zdradliwych macek błogiej drzemki ("jeszcze minutkę" ;), która to nie ułatwia rozstania z ciepłą i jakże pożądaną o tej porze kołdrą, ale przecież jest tyle rzeczy do zrobienia :). I są chęci, jest zapał do działania ... Oby nie tymczasowy! Szarówa za oknem okraszona coraz to cięższą mgłą stwarza klimat iście bajkowy i tajemniczy. Skradają się w niej wśród liści jeże, myszy i pewnie też te małe parkowe żabki, których trochę się boimy ;). Nawet siąpiący deszcz nie jest w stanie odebrać nam różowych okularów! - to wszak okazja do wskoczenia w kalosze! Jedynie żal chować letnią garderobę - zwiewne sukienki i całą resztę ...  Nie nacieszyliśmy się sobą ;) Ale nie ma tego złego ... Ukochane jesienne parki i płaszczyki już czekają aż zrobimy z nich użytek. A omotać się samemu odziedziczoną po starszej siostrze chustą, to już taaaak istotny punkt programu! Wszak nikt nie zrobi tego lepiej od Niej, co nie omieszka dać matce do zrozumienia (to Młodsza, z której wyrasta coraz większa Zosia Samosia) ;)

Polubiłam jesień. Z całym jej arsenałem. Z jej wszystkimi skarbami (które to powoli znosimy do domu), z zapachem pyrkoczących na ogniu powideł, z plackiem ze śliwkami pod kołderką z kruszonki, z szeleszczącym dywanem z liści, z ciepłym słońcem skrzącym się wśród wielobarwnych koron drzew, z pięknymi zachodami słońca, z ciepłymi skarpetami naciągniętymi na zmarznięte stopy, z kubkiem gorącego kakao - nieodłącznym elementem chłodnych jesiennych poranków i wieczorów, z nadzwyczaj dobrze teraz smakującą książką, z ciepłym płomieniem i kojącym zapachem świec, z suszącą się lawendą, z wrzosami, na których punkcie w tym roku dostałam "fisia", i wreszcie z powrotem do ukochanej szkoły i przedszkola (do starych adresów, bo zdecydowaliśmy się nie przenosić dziewczyn, co nieco komplikuje układ dnia, ale za to daje upragniony spokój głowie i brak wyrzutów sumienia - uff! ^^ I w nosie mam to, że "wszyscy" pukają się w czoło. Mój wybór. Moja decyzja. I wara! ;).

To będzie dobra jesień ... ^^ Idealna dla ukołysania rozochoconych myśli ... Dla przegonienia reszty smutków ... I znów rozpoczynam sezon na nią ... <klik> ^^