Terapia

Podcięłam włosy. Ciut krócej niż ostatnio. Zmieniłam ich kolor na o ton jaśniejszy.
Brwi jak zwykle poddałam profesjonalnej obróbce (oddałam je w dobre ręce :).
Paznokcie pomalowałam na pastelowy kolor.

Zrobiłam delikatny makijaż.

Założyłam ulubione kolczyki.

I ciepły, miły w dotyku sweter.

Na zmarznięte stopy wciągnęłam grube, kolorowe skarpety.

Pomogło. Na chwilę.

Dopadła mnie niemoc ... Cierpię na brak energii i optymizmu. Nic mnie nie cieszy lub cieszy tylko przez chwilę. W niczym nie widzę celu. Mimo najszczerszych chęci w niczym nie dopatrzę się żadnego sensu. Totalny bezsens egzystencji. Brakuje też sił i cierpliwości. Na wszystko. Źle ze mną. Oj! Źle! Słońce potrzebne od zaraz! (Poważnie rozważam włączenie do terapii wizyty w solarium ;)
Próbując trochę rozruszać uśpione ciało, zapuszczam energetyczną muzykę (głównie stare, odgrzewane kawałki - Pink, Gwen Stefanii, ukochaną Jessie J, Michaela Jacksona i inne takie), zwlekam się z tego, co akurat okupuję i zmuszam się do podstawowych czynności.

Niestety wszystko sprzymierza się przeciwko mnie. Nawet ład i porządek. To przede wszystkim! Kurzowe koty nie mają litości. Staram się ogarniać chaos, który wygląda na mnie z każdego kąta. Bałagan robi się sam, i nawet nie wiem kiedy. Mam podstawy sądzić, że wypełza spod podłogi, gdy tylko odwracam wzrok.
Me chaotyczne ruchy niewiele pomagają. Nieporządek wciąż narasta, a ja nie widzę sensu mej syzyfowej pracy. Pranie samo się nie poskłada, a na dodatek coraz to nowe porcje proszą się o kąpiel w pralce. O prasowaniu nie myślę nawet gdy tryskam energią - nie cierpię!!! - tu nic się nie zmieniło! Uff! Przynajmniej jeden stały element ;D Gotowanie ostatnio wcale nie cieszy i stało się przykrym obowiązkiem.
Te zwykłe codzienne czynności zupełnie mnie przerastają, a wizja przymusu i nieuniknionego (samo się nie zrobi!) dobija niemiłosiernie. Deprecha jak nic!

Piekę chleb z Watykanu. Zważywszy na mój aktualny stan fizyczny i psychiczny, to nie lada wyczyn! Piecze się go cały tydzień - codziennie dorzuca się tylko jeden składnik, nawet nie mieszając zawartości michy (mieszamy jedynie raz - czwartego dnia). Jutro finisz - upieczemy nasz chlebek, który tak naprawdę jest słodkim, pysznym ciachem ^^ Jak starczy chęci, to rozszerzę ten temat.

Czytanie to również forma terapii. Więc czytam. A raczej próbuję. Wstyd się przyznać, ale dopiero wczoraj skończyłam Wiśniewskiego. Głód czytelniczy ssie, ale w ciągu dnia nie mam czasu dla książek, w pracy zapierdziel, a późnym wieczorem powieki same opadają w najmniej oczekiwanym momencie. Więc stosik nie zmalał ani trochę. Wręcz przeciwnie. Justin dołożyła do niego dwie nowe lektury (jak zwykle sama przytachała i wepchnęła mi je do rąk :). Niezwykle kuszące okazy! A jak ona potrafi nimi kusić!!! Jest bezbłędna :) I tak pięknie potrafi pocieszać ... :* Mądre słowa padające z jej ust powinnam wytatuować sobie na przedramionach i już nigdy nie zakładać nic z długim rękawem :)))

W ramach rodzinnej "depresji" złączyliśmy się z Poślubionym w bólu i otworzyliśmy jedenastoletnie Carlo Rossi, czekające na odpowiedni moment. Wspólnie doszliśmy do wniosku, że oto nadszedł ...  Kiepski mamy czas.  A wiosny ani widu, ani słychu ... Jeśli coś się nie zmieni, to chyba zwariuję! Wrrrrrrr.... Więc kochani - byle do lata! Do żaru z nieba, rozgrzanego piasku pod bosymi stopami, chłodnych fal obmywających opalone łydki i zimnego piwa prosto "z kija" ... :D