Kulinarna brawura

Kuchnia nie gryzie - przeczytała Górkowa matka w ulubionym sobotnim dodatku do GW* i jęła się zastanawiać jak to jest z tym jej podejściem do kuchennych wojaży.

Górkowa matka nie boi się kuchni. Kuchnia jej nie kąsa. Lubią się nawzajem.
Jednak Górkowa matka ma pewien problem.
Mianowicie cechuje ją pewna nieśmiałość do nowego w kuchni.
Wszak nie lubi niepewności żadnej i ciężko znosi wszelakie niespodzianki i sytuacje nieznane.

Nie jest tak, że Górkowa matka nie potrafi czy nie lubi pitrasić.
Nie jest też tak że swej wiedzy w tej materii nie poszerza.
Pomimo niechęci ponawia próby polubienia: sięga po nowinki, wertuje prasę kulinarną, ma kilka ulubionych adresów internetowych, radzi się także bardziej doświadczonych.

Ale faktem jest że najlepiej czuje się w utartych, dobrze jej znanych szlakach.
W kuchni lubi czuć się dobrze i pewnie.

Niejeden do dziś wspomina jakiś smak, którym go kiedy ugościła ...

Z cieszących się największą chlubą: "chińska patelnia" i krokiety z mięsem i pieczarkami.
Puszysty serniczek na kruchym spodzie z brzoskwinką, puchata baba piaskowa, torcik czekoladowy, naleśniki na maślance (czysta perfekcja!), spaghetti bolognese z dodatkiem zielonego groszku, chudziutki rosołek czy kwaskowy żurek z utopionym grzybkiem ...

Wieść o nich niesie się szerokim echem, a bywa że goście się smaków dopominają. 

Wszystkie zaś dzieci, cudze i własne, chwalą matki kotlety z piersi kurczaka, mielone ponoć najlepsze, czy rybę chrupką i sprężystą jak z mało której patelni (nawet Górkowa seniorka rodu pochwaliła i przekazała rybną pałeczkę na stałe, co jest najwyższym w tej kategorii, wręcz niemożliwym do osiągnięcia wyróżnieniem).
Można by tak jeszcze troszkę powymieniać.
Cóż jednak po tychże osiągnięciach  i chlubnych pochwałach ... ? Zamiast motywować sprawiają że co i rusz matka lubi spocząć na laurach, znów ten sam kotlecik ulepić, mając przy tym bezbrzeżną pewność, że wyjdzie smaczny i napełni puste brzuszki.

Nic tu nie wskórał również fakt ukończenia przez nią szkoły o profilu gastronomicznym. Szkoła wybrana przez rodziców (takie to były czasy, drogi młodu czytelniku ... ) nijak miała się do ówczesnych zainteresowań Górkowej matki. Więc i niechętnie zdobywała ona tę wiedzę. Ilość ściąg spisanych w ciągu tych (jakby nie  było patrząc z dalszej perspektywy) zmarnowanych lat zawstydziłaby niejednego zdolnego leniwca.

Z technikum owego matka wyniosła jeno jako takie z kuchnią obycie, przepastny zeszyt pełen wartościowych przepisów oraz przeświadczenie, że minęła się z powołaniem sze-ro-ko. Dobrze chociaż że w tej właśnie szkole natrafiła na polonistkę, która to pozwoliła Górkowej matce uwierzyć w jej potencjał i siły, i która to poradziła jej obrać inny kierunek kariery.

I pomimo takiej życia historii nie lubi matka błądzić kulinarnie, podróżować w głąb nowych smaków i pieszczoty podniebienia. 

Brak bowiem matce kulinarnej brawury.

Nim przyrządzi co nowego musi stosowną ilość razów przepis przestudiować i przetrawić. Po kilka razy obejrzeć filmik, na którym Pascal przyrządza prostą zapiekankę makaronową. Męczy ją okrutnie niewiedza każda i brak perfekcji w działaniu własnym. A jeszcze strach temu towarzyszy, lęk podszyty grubą warstwą niepewności o pewność nowego przedsięwzięcia (!).

Dziwi to Górkową matkę bardzo. Nie brakuje jej przecież kuchennej intuicji. Wie co czym można zastąpić i co z czym sklecić by smakowało jak należy. Zna tajemne sztuczki. Co kiedy i dlaczego. Praktyka jakże zacna.
SKĄD więc taki brak kuchennej ogłady i tej swobody działania w styczności z nowym...
Skąd niechęć do wprowadzania zmian, wdrażania spektakularnych nowości ... ?
Może po prostu chciejstwa jej brak, dobrej organizacji i kuchni wypełnionej blaskiem słońca, takiej z której to nie chce się wychodzić ...
I dlatego to od lat ten sam przepis na TE ulubione kruche ciasteczka, który w rzeczywistości jest przepisem na pierożki z jabłkami ... Z przepastnego zeszytu z niechlubnej szkoły. Bo lepsze szybkie i sprawdzone niźli nowe i nieznane, by czasu na błądzenie nie marnotrawić.

 

Nie mogła się matka zdecydować które zdjęcie najlepsze.

*Wysokie Obcasy Gazeta Wyborcza