Grudniowe love

Dawno już minęły chwile magii.
Szarobure dni buchnęły w twarz pospolitym znużeniem i dawno zapomnianym poczuciem bezsensu.
Nijak ne potrafię odnaleźć się w normalności dnia codziennego, pogodzić z brakiem magii, której na próżno wypatruję wokół siebie ...
Z tym że najbardziej magiczny i jednocześnie najbardziej gorący miesiąc już za nami.
Ulubiony, choć od zawsze w obowiązkowym towarzystwie bólu mięśni od nadmiaru stresu, łamania w plecach od nadmiaru obowiązków i planów na już.
A przecież grudzień rządzi się swoimi prawami :)
Każdy kolejny zupełnie inny od poprzedniego. 
Kolejne urodzinki Starszej i mój pierwszy w życiu tort dla Niej. Czekoladowy. Może nie  najpiękniejszy, ale na pewno najsmaczniejszy. Tak bardzo, jak bardzo szybko powtórzony jego wypiek.
Nieco później moje kolejne trzydzieści parę świeczek. Jedynie wirtualnych, bo nie lubię ich celebrować ...
Zaskakujące mikołajkowe prezenty - mimo niewyczyszczonych butów i o mnie Mikołaj pamiętał.
Moja mała wielka wygrana w pewnym konkursie i zbudzone pragnienie spróbowania swoich sił gdzie indziej.
Niezapomniane zadania adwentowe.
I znów w czasopędzie zabrakło czasu na tyle planów...
Pierniczki dojrzewające w puszce czekały na przyozdobienie aż do wczoraj.
Kilka zadań adwentowych będzie musiało poczekać jeszcze dłużej. Niektóre całe 12 miesięcy.
A razem z nimi marzenie o spokojnych, leniwych świętach. A jeśli takie nastaną, znaczyć to będzie tylko jedno. Że w końcu się ułożyło. Wszystko. Po mojej myśli.
A tymczasem ...
Kolejne święta bez uchwyconych w kadry momentów.
Kilka przypadkowych ujęć.
A w głowie setki wspomnień, na które zabrakło czasu, chęci, cierpliwości by zamknąć na zawsze w stop-klatce i ocalić od zapomnienia.
Jak czyjś anielski śpiew niosący się echem po murach starego kościoła i zimnym dreszczem na całym ciele.
Kruche ciasteczka dla Mikołaja przystemplowane pieczęcią made with love.
Nasze magiczne adwentowe lektury. 
Wyprawa po choinkę i jej ubieranie, a później sukcesywne dostrajanie.
Gałązki choinki ciężkie od szydełkowych aniołków i leciwych bombek prosto ze zbiorów teściowej.
Bombki hand made by Starsza.
Świąteczne kartki i prezenty by Młodsza, a wśród  nich najpiękniejsza zakładka do książki jaką kiedykolwiek miałam.
I brokat na  stole, brokat na podłodze, brokat wszędzie :)
Blask choinkowych światełek otulających ciepłem mrok.
W głośnikach, w głowie i na ustach kolędy.
Okienna girlanda z szydełkowych ozdób od Martyshki.
Grudniowe słońce tańczące po ścianach i meblach.
Liścik dla  Mikołaja i jego na niego odpowiedź.
Nocne elfowanie z Poślubionym, gdy już sen zmorzył najbardziej zainteresowane i wścibskie osóbki, a jego skutkiem nasze podkrążone oczy i ciężkie powieki. Chroniczne grudniowe niedosypianie. Ale ...
Zalegające pod choinką pakunki w laminacie z szarego papieru i wyczekanego kolorowego sznurka, z pieczęcią z zasuszonej pomarańczy, podpisane drżącą mikołajową dłonią.
Piękna, rodzinna kolacja wigilijna, po raz pierwszy nie w domu rodzinnym. Bo czasem tak trzeba i nie można inaczej.
Pasterka ze Starszą i nasze nocne rozmarzone i bardzo poważne rozmowy. Jej coraz większa rączka w mojej dłoni i coraz częściej bombardująca myśl jak długo jeszcze będzie chciała ją tam trzymać ...
Święta bez chwili wytchnienia, na wariata, oblepione lepką spontanicznościną, z którą mi nie do twarzy, a która to zawsze wychodzi mi na zdrowie.
Święta zarwanych nocy i późnych śniadań, kompletnej niestabilizacji dnia i nocy dla wszystkich członków rodziny włącznie z Nimi.
Święta w rozjazdach, pełne odwiedzin, życzeń prosto z serca i pięknych prezentów,  którymi wciąż nie ma kiedy się nacieszyć.
Budzący się do życia dom, który w końcu zaczyna przyjmować gości.
Tłok i głośne rozmowy przy stole.
Głośny śmiech dzieci.
Pierścionek zaręczynowy na czyimś palcu i twarz pełna wzruszenia, gdy dzieli się ze mną piękną nowiną ... znów zostanę ciocią :))) i już się doczekać nie mogę.
W sercu skrząca się nadzieja na lepsze jutro.
Wiara, nadzieja, miłość.

 

A stary rok pożegnany w piżamie,  z makijażem na płatkach kosmetycznych w łazienkowym koszu, z konfetti we włosach, z konfetti wysypującym się z piżamy, z żądnymi sylwestrowej zabawy trzema pannicami pląsającymi w takt muzyki prosto z telewizora, oraz z zasady podwórkowym Mańkiem wystraszonym przez całodzienne fajerwerki wtulonym w moje papcie, z radiową Trójką w tle, francuskim szampanem w kieliszku i  z gorącą szarlotką w piekarniku.
Nie lubię Sylwestra, podsumowań, smutnej nostalgii ...
W tym roku mam dla siebie tylko jeden plan - plan bycia szczęśliwą.
I WY bądźcie szczęśliwi! Niechaj ten rok przyniesie nam wszystkim coś dobrego ...