Memento mori

9 lipca odszedł z tego świata Ktoś dla mnie bardzo ważny :(((

Choć sama prosiłam Boga by już zabrał ją do siebie, by nie cierpiała ani minuty dłużej ... , to jednak łzy płyną strużkami po policzkach, gdy tylko pomyślę, że już nigdy więcej jej nie odwiedzę, nie przytulę, już nigdy nie poczuję ciepła bijącego od niej, nie wtulę się w ten zapamiętany z dzieciństwa zapach, od lat wciąż ten sam ... , że już nigdy się do mnie nie uśmiechnie i nie powie do mnie "moja kochana Kamilka", nie spyta co u Nas ...  ^^

I nigdy nie zapomnę naszego ostatniego pożegnania ... Powiedziała wtedy, żebym o niej pamiętała ... Choć zamierzałam jeszcze zdążyć ją odwiedzić, to Ona musiała czuć, że to nasz ostatni raz ...

Nigdy o Tobie nie zapomnę. NIGDY.
Bo moich cudownych wspomnień nie zabierze mi nikt.
Ukochana babcia ...

Dziś razem z nami żegnało ją całe niebo. Przez całą mszę żałobną świeciło słońce, a zaraz po naszym wyjściu z kościoła, niebo zasnuły chmury, zaczęło kropić, z każdą minutą deszcz szalał coraz bardziej i padał już aż do końca ceremonii ... Uspokoił się wraz z rozejściem się żałobników ...

W takich momentach zawsze zarzucamy sobie, że za rzadko Kogoś odwiedzaliśmy, że zbyt mało z nim rozmawialiśmy, że nie byliśmy z tym Kimś wystarczająco blisko ... Jak to jest, że tylko w takich chwilach przypominamy sobie wiersz ks.Twardowskiego ... i obiecujemy sobie przewartościowanie spraw, a jednak po krótkim czasie na nowo pogrążamy się w zbytnim dążeniu ku sprawom przyziemnym, które przemijają wraz ze śmiercią, znów nie znajdujemy czasu dla bliskich, znów stajemy się trybikami samonapędzającej się machiny i zapominamy, że nic nie jest wieczne ... ?
Spieszmy się kochać ludzi ...